Vorige week zaterdag ben ik voor het eerst naar de Nacht van de Poëzie in de stadsschouwburg in Utrecht geweest. Een goede vriend van mij trad zelf als een van de deelnemende dichters op en zodoende kon ik met hem mee als introducee.
In de Utrechtse stadsschouwburg was ik nog nooit geweest. Ondanks de fraaie ligging ziet hij er van buiten niet heel bijzonder uit, maar dat werd binnen toch aardig goedgemaakt. Naast een fraaie statige foyer viel met name de moderne toiletruimte op: deze was in een heel futuristische stijl in rood en wit uitgevoerd en deed sterk denken aan het ruimteschip in de beroemde science-fictionflim “2001: A Space Odyssey” van Stanley Kubrick:
De Nacht van de Poëzie bestond uit twee delen: in de grote zaal traden voor de betalende bezoekers (32 euro p.p.!) een hele reeks bekende en minder bekende dichters op. Tegelijkertijd vond in een andere zaal een zogeheten Poetry Slam plaats, waar 24 dichters het als in een wedstrijd tegen elkaar opnamen. Dit onderdeel schijnt vrij toegankelijk te zijn geweest, maar wegens tijdgebrek heb ik er niets van kunnen zien.
Bij de optredens in de grote zaal was er na telkens 3 dichters een entr’acte bestaande uit gevarieerde muzikale optredens. De eerste werd gedaan door medepresentator Jeroen van Merwijk, die een lied zong over de Zesde Dag, toen God de mens schiep. Hij vertolkte dit op heel luchtige wijze met als centrale gedachte “de zin van de schepping ben jij”.
Aanvankelijk klonk dat als een heel gebruikelijk romanntisch liedje, maar het kreeg een onverwachte wending toen de zanger bij het zingen van “ben jij” naar een van de toneelknechten keek, die ondertussen bezig was met het klaarzetten van instrumenten voor een volgens optreden – dit tot grote verrassing van het publiek, dat spontaan applaudiseerde. Van Merwijk herhaalde dit nog een paar keer, maar of de betreffende toneelknecht deze rol ook zo leuk vond….?!
Na Jeroen van Merwijk volgende een optreden van Lilian Hak, die onder begeleiding van een klein ensemble liederen zong in de stijl van de vooroorlogse film. Ik had nog nooit van haar gehoord, maar haar zang en de life muziek erbij waren erg indrukwekkend. Na afloop kon in de foyer ook haar CD gekocht worden, en dat wilde ik ook wel, alleen had ik net te weinig geld bij me en pinnen kon daar niet. De verkoper bleek toen zo vriendelijk om mij de CD mee te geven, louter in ruil voor mijn adres, waarnaar hij dan de rekening zou opsturen!
Vorige week donderdag ben ik samen met een goede vriend een middagje naar de Amsterdamse dierentuin Artis geweest. Ondanks het al tamelijk herfstachtige weer van de laatste tijd, was het deze middag gelukkig nog lekker warm en zonnig.
Voor mij was het denk ik iets van 30 jaar geleden is dat ik voor het laatst in Artis was. Ik kon daardoor ook niet echt vergelijken of er in die tijd veel veranderd is. Wel viel me op dat het vaak meer een park dan een dierentuin leek, wat me deed vermoeden dat waar nu grasveldjes, bomen en struiken zijn, vroeger dieren op te kleine oppervlakte stonden, die nu verplaatst zijn naar ruimere onderkomens.
> Meer foto's op Facebook
Met name voor de grootste dieren, olifanten en giraffes, zijn nu mooie ruimere verblijfplaatsen ingericht. Toch hebben veel anderen dieren nog steeds wel soms erg kleine hokken, waar ze nauwelijks kunnen rennen of vliegen. Ik heb geen principiele bezwaren tegen dierentuinen, maar vraag me wel af of ze nog heel zinvol zijn, aangezien we via de televisie dieren minstens zo goed in hun natuurlijke omgeving kunnen zien.
Wat ik zelf ook heel sterk ervaarde, was dat ik in eerste instantie onbewust de dieren bekeek met filmbeelden in m'n achterhoofd: bij een aap die rare geluidjes maakte, verwachtte ik bijna dat hij wat verstaanbaars zou gaan zeggen, zoals je in films wel ziet. Ook diverse andere dieren herkende ik eerder uit tekenfilms, dan andersom….
Waar deze dingen niet speelden was de vlindertuin, waar prachtige grote en kleurige vlinders te zien waren.
Na afloop ben ik nog even wat gaan winkelen in de Kalverstraat om daarna een hamburger met friet te eten bij het pittoreske Houten Huis(je) aan de Nieuwezijds Voorburgwal.
Daarna ben ik een kopje koffie gaan drinken bij Coffeeshop Downtown in de Reguliersdwarsstraat, waar ik nog een leuk gesprek had met een Italiaanse dame die al sinds 1980 in deze straat woont en dus alle hoogtepunten daarvan heeft meegemaakt.
Het is al weer een tijdje geleden dat ik hier wat geschreven heb. Toch wil ik de lezers niet onthouden dat ik vorige week zondag naar Sail 2010 in Amsterdam ben geweest.
Sail is zoals bekend het grote 5-jaarlijkse evenement waarbij talloze grote en kleine (zeil)schepen Amsterdam aandoen. De vorige keer dat Sail plaatsvond was in 2005 en daar was ik toen voor de eerste keer bij (zie daarover mijn log van toendertijd).
Aanvankelijk had ik weinig zin om naar Sail te gaan, vooral vanwege de enorme drukte en de enorme afstanden die je moet lopen. Omdat het toch een bijzonder evenement is, ben ik op de laatste dag toch nog maar even gegaan. Het was tamelijk bewolkt en er was af en toe lichte regen, waardoor het waarschijnlijk ook wat minder druk was.
Net als 5 jaar geleden was het ook deze keer weer zeker de moeite waard: prachtige grote zeilschepen, en ook een aantal moderne oorlogsschepen. Die had ik ook wel van dichtbij willen zien, maar ze lagen aan het eiland aan de overkant, wat inhield dat het enorme eind om moest lopen om er te komen. Dat vond ik net wat teveel van het goede, dus ik heb ze maar met de zoom van mijn camera naar voren gehaald 😉
Ook leuk vond ik de hierboven afgebeelde replica van een Kamper kogge, een vrachtschip dat in de middeleeuwen vanuit Kampen naar andere hanzesteden langs de Noord- en Oostzee voer – een schip precies zoals een kind dat tekent 😀
> Meer foto's zijn te zien op Facebook
Homow Universalizzz 