Pet Shop Boys

De Pet Shop Boys zijn een Engels popduo, dat met name in de tweede helft van de jaren ’80 zeer populair was.

Het duo bestaat uit Neil Tennant (zang) en Chris Lowe (keybord), die elkaar in 1981 toevallig ontmoetten en sindsdien, tot op de dag van vandaag, samen muziek maken!

Hun stijl kan worden omschreven als elektronische dance met soms bombas- tische synthesizermuziek, inspirerende ritmes, maar een vrij emotieloze zang.

De Pet Shop Boys hebben regelmatig ook samengewerkt met vele andere beroemde artiesten, zoals bijv. Elton John, Madonna, Kylie Minogue en Tina Turner.

Enkele van hun nummers zijn ware klassiekers en behoren ook tot mijn per- soonlijke favorieten. Met name zijn dat:

 

Always On My Mind – gecovered van Elvis Presley in 1987:

 

Go West – gecoverd van The Village People in 1993:

 

Gay
Diverse songteksten en videoclips van de Pet Shop Boys hebben een tamelijk homo-erotische lading. Niet geheel verwonderlijk aangezien in elk geval zanger Neil Tennant zelf homo is.
Bovendien speelden sommige songs een rol in het kader van de midden jaren ’80 uitgebroken aids-crisis, hoewel Tennant en Lowe steeds hebben benadrukt dat hun nummers door iedereen op een eigen manier gexc3xafnterpreteerd kunnen worden…

Links
– Homepage: www.petshopboys.co.uk
– Fansite: www.petshopboys-online.com
– idem: www.petshopboys.net

Seksualisering?!

De laatste tijd is er veel aandacht voor wat men de "seksualisering van de samenleving" noemt. Daarmee doelt men dan niet alleen op het feit dat er tegenwoordig zo veel erotisch getinte dingen te zien zijn, maar wil men met name de negatieve kanten daarvan benadrukken. Grotendeels ten onrechte vind ik…

Merkwaardig
Zelfs de zeer liberale PvdA-minister Ronald Plasterk liet in zijn emancipatienota van september 2007 blijken dat er iets gedaan zou moeten worden tegen de gevolgen van "de seksualisering van de samenleving waarbij meisjes en vrouwen als lustobject worden geportretteerd".
Dit gaf een merkwaardige overeenstemming met de ChristenUnie, die principieel bezwaar heeft tegen bloot, seks, porno, etc. Deze partij wilde bijvoorbeeld de gisteravond uitgezonden klassieke pornofilm Deep Throat verbieden en protes- teerde eerder tegen een reclameposter van Hunkemxc3xb6ller, die vorig jaar in Utrecht hing:

Overschat?
Afgezien van zulke strengere gelovigen zullen weinig mensen meer iets tegen openheid over seksualiteit hebben. Wel menen veel mensen tegenwoordig in te zien dat seks en erotiek inmiddels een beetje doorgeslagen zijn. Men zegt dan wel "seks wordt overschat" – en dat het ook en vooral gaat om liefde en intimiteit en vriendschap en respect voor elkaar.
Die laatste dingen zijn zeker belangrijk, maar ik denk dat seks desondanks toch nog onderschat wordt…

Onderschat?
Seks speelt waarschijnlijk namelijk een veel grotere en belangrijkere rol, dan veel mensen kunnen of willen denken. Ik bedoel dan dus niet dat mensen eigenlijk stiekem veel meer seks met elkaar zouden hebben dan men denkt, zoals bijvoorbeeld veel oudere mensen denken dat jongeren niets anders uitspoken dan bandeloze seks – dat blijkt in de praktijk namelijk vaak wel mee te vallen (zie bijv. het bericht "Jongeren zijn behoudend in bed").

Potentieel
Wat ik bedoel is ook niet zozeer de rol van de daadwerkelijke seks, maar die van de potentixc3xable seks. Daar bedoel ik mee alles wat over seks gaat, maar geen daadwerkelijke seks is – erotiek dus eigenlijk.
Erotiek speelt een heel belangrijke rol, maar zodanig dat veel mensen die niet eens doorhebben en ‘het spel’ doorgaans onbewust meespelen. Deze onbewuste werking maakt erotiek enerzijds tot een enorm krachtig fenomeen – een "stille kracht" – maar anderzijds kan het daardoor ook zijn kracht verliezen, wanneer je het gaat benoemen en blootleggen.
Dat zullen mensen zullen dus ook niet gauw uit zichzelf doen en vandaar dat men de grote rol van "seks" eerder zal ontkennen, dan zal erkennen (alleen in het onverbloemde taalgebruik van jongeren kom je dan wel zoiets tegen als PINO: Potentieel Interessant NeukObject)…

Instinctmatig
In de praktijk zien we daarom dat mensen eigenlijk altijd zeggen dat er teveel erotiek is en dat ‘seks’ te ver doorschiet, etc. Mensen zeiden dat in de 17e eeuw, in de 19e eeuw, in de jaren ’50 en men zegt het nog steeds. Dat geeft al aan dat de "seksualisering" niet speciaal iets van deze tijd is, maar eigenlijk niet veel meer of minder dan een instinctmatige eigenschap van alle levende wezens. We kennen bijv. allemaal wel de methoden waarmee dieren elkaar versieren…

Routine
Onder mensen is het niet veel anders, sterker nog: bij mensen is het versieren niet beperkt tot een bepaalde paartijd, zoals bij de dieren, maar kan het continue plaatsvinden. Daardoor is het voor mensen van belang om continu aantrekkelijk te zijn voor potentixc3xable partners. Met als gevolg dat erotiek niet alleen speelt tussen geliefden, maar ook een alledaagse zaak is geworden en een voor de meeste mensen onbewuste routine…

Smeermiddel
Daarmee heeft erotiek, naast het aantrekken van een potentixc3xable partner, echter ook een tweede functie gekregen, namelijk die van een sociaal ‘smeermiddel’ dat er voor zorgt dat mensen het plezierig vinden om met elkaar om te gaan (en daardoor werkt het ook als economisch smeermiddel om allerhande zaken gemakkelijker te verkopen).
Zelfs veel klassieke fatsoens- en etiquetteregels, die ook gericht zijn op een goede sociale omgang, gaan terug op oude hoofse versiermethoden…!

Generatiekloof
Tegenstanders van "seksualisering" zullen dan zeggen dat zulke subtiele vormen van erotiek inderdaad misschien niet zo erg zijn, maar dat het hen vooral om de extremere "uitwassen" gaat.
Dat lijkt aannemelijk, maar eigenlijk is hier slechts sprake van een generatiekloof tussen ouderen, die zich nauwelijks bewust lijken van zelfs de subtiele erotiek in het dagelijks leven, en jongeren voor wie expliciete erotiek van groot belang is in de sociale omgang.
Deze alomtegenwoordige erotiek kan uiteraard nu en dan ook tot ongewenst gedrag leiden, maar laten we niet vergeten dat de oude fatsoensnormen net zo goed ongewenste gevolgen hadden – die zijn immers ook niet helemaal voor niets ‘afgeschaft’…

Cultuurverschillen
Natuurlijk is er ook een groot inhoudelijk verschil tussen de oude afstandelijke en de huidige erotische omgangsvormen. Dit verschil kan echter goed vanuit de veranderde culturele omstandigheden verklaard worden:
– afstandelijke normen waren onderdeel van een cultuur waarin het individu ondergeschikt was aan het grotere geheel, waarin vooral intellectuele bijdragen aan de gemeenschap gewaardeerd werden.
– erotische normen zijn onderdeel van een cultuur waarin het individu centraal staat, zichzelf zo aantrekkelijk mogelijk moet presenteren en dat daarom ook van anderen mag verwachten. Daadwerkelijke seksuele intimiteit dient mede ter bevestiging en waardering hiervan.

Conclusie
Degenen die de huidige "geseksualiseerde" jeugdcultuur veroordelen, past dus de nodige terughoudendheid en bescheidenheid. Jonge mensen leven namelijk in een heel andere cultuur, xc3xa9xc3xa9n waarin erotiek niet louter op genot gericht is, maar ook van groot belang is voor de sociale omgang. Dat terug te dringen is niet mogelijk zonder van de individualistische cultuur weer richting een collectivistische te gaan…

Links
– Zie uitvoerig (in het Duits): Erotik
– Artikel uit Elsevier: Veel seks, weinig schade
– Tegengeluid: Seksualisering is een teken van zelfbewustzijn
– Zie ook: Seksualisering is emancipatie van seksualiteit
– Reformatorische visie: Achter seksualisering zit eenzaamheid

No Country For Old Men

Gisteravond ben ik weer eens naar de bioscoop geweest, en wel naar de film No Country For Old Men.
Het is een film van de regisseurs Joel en Ethan Coen en is een heel eigen combinatie van een thriller, een western en een politiefilm.

Verhaal
Het verhaal gaat over Llewellyn Moss (gespeeld door Josh Brolin), die bij toeval bij een stel dode drugshandelaren een koffer met 2 miljoen dollar vindt. Hij neemt het geld mee, maar krijgt daarmee ook de kwade drugsbazen op z’n dak. Zij sturen de psychopatische huurmooordenaar Anton Chigurh (gespeeld door Javier Bardem) achter hem aan…

Heftig
Dit leidt tot een bloedstollende achtervolging, die qua verhaallijn op zich niet heel bijzonder is, maar die wel heel indringend wordt door de inbedding in het ruige landschap van Texas in het Amerika van rond 1980, door de even macabere, relativerende als humoristische overpeinzingen van de sheriff en het akelige realisme waarmee het harde en zinloze geweld in beeld wordt gebracht…

Moraal
Als dit verhaal al een bewuste moraal heeft, dan is het dat veel dingen gewoon een kwestie van noodlot zijn en dat mensen daar om welke reden dan ook in meegaan… uit een soort van berusting, zoals de sheriff, of uit een meer of minder zware stoornis, zoals de huurmoordenaar…

KSD-64 Crypto Ignition Key

Gisteren heb ik weer een klein, maar zeer bijzonder onderdeeltje aan mijn telefoonverzameling kunnen toevoegen, namelijk 2 modellen van een KSD-64 Crypto Ignition Key (CIK) – simpel gezegd: twee plastic sleutels die horen bij mijn Motorola Sectel 9600-telefoon:

Versleutelen
Zoals ik in een eerdere log al heb uitgelegd is de Motorola Sectel 9600 een telefoontoestel dat gesprekken naar een soortgelijk toestel zodanig kan versleutelen, dat het niet meer af te luisteren is.
Dit versleutelen (vaak foutief "coderen" genoemd) gebeurt door middel van een cryptografische wiskundige methode, een zogeheten algoritme, die werkt met een electronische sleutel in de vorm van een heel lang getal.

Sleutels
Een gesprek kan daarbij op twee verschillende manieren versleuteld worden:
1. in Custom Mode met behulp van een electronische sleutel die het toestel zelf intern genereert volgens het DVI-algoritme van fabrikant Motorola.
2. in Public Key Mode met behulp van een electronische sleutel die afkomstig is van een speciale Amerikaanse overheidsinstelling: de Central Facility van het Electronic Key Management System (EKMS, gevestigd in een ondergrondse bunker in Finksburg, Maryland, USA). Hiervoor is de KSD-64 Crypto Ignition Key nodig.

 

KSD-64
Zo’n KSD-64 Crypto Ignition Key is dus een zwarte plastic sleutel met daarin een EEPROM-geheugenchip. Die chip is uitleesbaar via de contactpuntjes die zich tussen de plastic tandjes van de sleutel bevinden.
De afkorting KSD-64 betekent: Key Storage Device – 64 Kbits. Deze in 1987 ontwikkelde sleutel kan dus als een vroege voorloper van de USB-stick worden gezien.

&nbsp

&nbsp

Procedure
De procedure voor het versleutelen m.b.v. een KSD-64 gaat als volgt:
– Allereerst wordt de sleutel vanuit de Central Facility voorzien van een zogeheten seed key.Een speciale koerier brengt die dan naar de betreffende gebruiker vaneen beveiligd telefoontoestel.
– Deze gebruiker moet de sleutel dan in het sleutelgat van het toestel steken en het een kwartslag draaien, waarna de seed key in het toestel wordt geladen.
– Vervolgens moet dan via een speciaal telefoonnummer de Central Facility worden gebeld en dan wordt via de telefoonlijn de seed key omgezet in een operational key.
– Deze operational key wordt in het toestel opgeslagen en beveiligd met een electronisch wachtwoord. Dit wachtwoord wordt dan, in plaats van de seed key, op de KSD-64 opgeslagen, die daarmee de functie van een Crypto Ignition Key krijgt (vergelijkbaar met een electronische autosleutel).

 

Go secure
Wanneer iemand nu een beveiligd telefoongesprek wil voeren, moet hij de sleutel met de CIK-functie in het toestel steken, omdraaien en op de knop "secure" drukken. Via het wachtwoord uit sleutel kan het gesprek dan versleuteld worden met de electronische operational key die in het toestel is opgeslagen.
Een mooi voorbeeld uit de praktijk is het moment dat Bush op 11 september 2001 vanuit het schooltje in Sarasota met het Witte Huis belt: de sleutel in het toestel is herkenbaar aan het witte label dat eraan hangt:

&nbsp

Vereisten
Het gebruik van een electronische sleutel van het EKMS is alleen vereist voor het beveiligen van gesprekken die officieel geheim zijn volgens de classificatie van de Amerikaanse overheid. Omgekeerd betekent dat ook, dat de daarvoor benodigde KSD-64-sleutels alleen onder strenge voorwaarden uitgegeven worden aan Amerikaanse overheidsintellingen, defensie-onderdelen en toeleveringsbedrijven.

Geluk
De enige mogelijkheid om zelf aan zo’n sleutel te komen, leek mij dan ook om aan de inmiddels voormalige fabrikant te vragen of ze nog oude blanco exemplaren over hadden.
Aldus heb ik contact gezocht met Datakey Electronics in Savage, Maine, USA en daar wist een zeer behulpzame en vriendelijke Business Development Engineer speciaal voor mij nog twee blanco modellen van deze bijzondere sleutels te vinden!

Links
– De Central Facility van het EKMS: www.keysupport.net
– Datakey Electronics: www.datakeyelectronics.com
– Over het praktische gebruik: Using the STU-III
– idem uitgebreid: STU-III Handbook for Industry
– Artikel over STU-III (Secure Telephone and KSD-64)
– Over de gebruikte Encryption Protocols

Vriendschap

Ter gelegenheid van Valentijnsdag een gedicht dat mooi weergeeft dat liefde niet alleen mateloze vriendschap kan zijn, maar soms ook mateloze onmacht – houden van iemand waartoe je niet kan doordringen, van iemand die je alles zou willen geven, maar die het niet lijkt te kunnen ontvangen…

 

Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen,
ik wil zo graag eens weten wat jou boeit.
Ik weet niet waar ‘k jouw aandacht mee kan vangen.
of waar jouw hart, verstand en ziel voor gloeit.

Je kunt toch soms zo opgesloten kijken,
zit je dan vast of voel je je alleen?
Ik weet dan niet hoe ik je kan bereiken,
vliegt er dan ook van alles door je heen?

Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen,
O lieve God hoe kom ik dichterbij?
Ik kan je niet zo volgens op je gangen,
kom ik bij jou, dan ga je weer voorbij.

Hoe zou ik toch door jou heen kunnen breken?
Wat is het woord dat jou het meeste zegt?
Ik heb het al van elke kant bekeken,
en merk steeds weer: ik raak aan je gehecht.

Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen,
het liefste wil ik dat je openbloeit.
Dat er een gloed komt op je beide wangen,
en dat je naar het Grote Licht toegroeit!

 

Dit gedicht vond ik toevallig op internet. Het is geschreven door ene Els en gepubliceerd in de verzameling op My Home Planet.

De steeds terugkerende regel "Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen" is ontleend aan het gedicht "Aan eenen jongen visscher" van de Nederlands/Joodse dichter Jacob Israxc3xabl de Haan (1881-1924).

Deze dichtregel is echter met name bekend geworden doordat hij is aangebracht op xc3xa9xc3xa9n van de driehoeken van het Homomonument in Amsterdam.

Nieuwe Namen

Op internet gebruikt bijna iedereen een nickname: een zelfgekozen (bij)naam waaronder je deelneemt aan chats, fora en andere interactieve mogelijkheden.

Veiligheid
Het gebruiken van een nickname i.p.v. je echte naam is in de eerste plaats bedoeld voor je eigen veiligheid: omdat de hele wereld kan meelezen, is het beter dat niet iedereen je ook in het echte leven weet te traceren…

Presentatie
Daarnaast biedt een nickname ook de mogelijkheid om jezelf op een bepaalde manier te presenteren: met een mooie, grappige of verrassende naam, of eentje die weergeeft waar je van houdt of waar je voor staat. Extra vrolijke accenten worden vaak aangebracht middels de zogeheten Breezah-spelling.
Afhankelijk van waar je aan deelneemt, kan je desgewenst ook verschillende nicknames gebruiken: als uitingen van verschillende kanten van je persoonlijkheid misschien zelfs wel…

In real life
Mensen die elkaar via xc3xa9xc3xa9n van de vele interactieve toepassingen van internet leren kennen, kennen elkaar in eerste instantie alleen onder elkaars nickname. Dat gaat vaak zo ver, dat ook wanneer men elkaar later "in het echte leven" (in real life) leert kennen, men gewoon de internet-nickname blijft gebruiken…

Individu
Door internet zien we dus dat bij de jongere generatie de zelfgekozen namen (nicknames) in de plaats komen van de door hun ouders uitgekozen voornamen. Dit verschijnsel is op zich ook weer niet zo nieuw, aangezien officixc3xable voornamen altijd al vaak werden verbasterd tot roepnamen.
Deze voorkeur voor zelfgekozen namen is een uiting van onze tijd, waarin het individu en zijn eigen zelfexpressie op de voorgrond staan.
Nicknames worden vaak grafisch ondersteund door een avatar.

Familie
Nog een stapje verder van het individu verwijderd is de familie- of achternaam, die in principe via de vaderlijke lijn wordt doorgegeven. Sinds 1811 draagt elke Nederlander naast de voornaam ook verplicht zo’n familienaam.
Het gebruik van familienamen is echter al veel ouder en gaat in Nederland terug tot rond 1600. Met een familienaam drukte men uit dat men tot een bepaalde familie behoorde, een uiting van het feit dat in vroeger eeuwen de familie op de voorgrond stond.
Familienamen werden vaak grafisch ondersteund door een familiewapen.

Contrast
Het contrast valt soms direct op, als bijv. op een site als Hyves iemand zich flitsend en met onder een hippe nickname presenteert, maar je daarbij ook zijn of haar complete echte naam ziet: met een achternaam die soms direct doet terugdenken aan vroeger eeuwen…

Ontwikkeling
Zoals de familienaam de uiting was van het vroegere collectivisme waarbij de familie op de voorgrond stond, en de voornaam die van het gezin, zo zijn de vaak verschillende en vluchtige (internet-)nicknames de uiting van het hedendaagse individualisme, waarbij het individu zelf op de voorgrond staat.
Zie over deze ontwikkeling ook mijn eerdere log Individu vs. Gemeenschap.

Genealogie
Als deze ontwikkeling zich doorzet, dan zullen in elk geval de wat duurzamere nicknames ook in het kader van de genealogie in stambomen vermeld moeten gaan worden. Het zijn immers namen die van belang zijn om iemand te identificeren, net zoals de bijnamen dat waren in de tijd dat familienamen nog niet verplicht waren…

 

PaulHUzzz
Ikzelf gebruik op internet als nickname diverse varianten van Paul, zoals bijv. hier PaulHUzzz. Daardoor kennen veel mensen in real life mij ook als Paul, terwijl dat dus eigenlijk slechts een nickname is. Ik vind dat overigens helemaal niet erg: integendeel, ik heb die naam immers welbewust zelf gekozen!
Mijn nickname wordt grafisch ondersteund door mijn HU-logo, maar doordat ik daar het kruis uit mijn familiewapen in heb verwerkt, is dat in mijn geval net iets meer dan een louter individualistisch symbool…

Red/Black Controller

Onlangs heb ik via eBay weer een nieuw apparaat voor mijn telefoonverzameling aangekocht. Het is dit keer geen telefoontoestel, maar een onderdeel van het Amerikaanse militaire beveiligde telefonienetwerk: een zogeheten Red/Black Controller:

Het is een volledig aluminium kastje van ca. 30 x 30 cm met een rode en een zwarte helft, die zo aan elkaar vastzitten dat het net twee losse kastjes lijken. Aan de voorkant bevinden zich 3 parallelle poorten en nog enkele aansluitpunten, o.a. voor de stroom.
Deze controller is in 1987 gefabriceerd door het voormalige Electrospace Systems Inc. uit Richardson, Texas, dat ook de andere apparatuur voor het Amerikaanse beveiligde telefonienetwerk heeft geleverd.

 

Telefoonsystemen
Om duidelijk te maken wat de precieze functie van dit apparaat was, is het goed om eerst een onderscheid te maken tussen verschillende telefoonsystemen:

1. Het gewone publieke telefoonnetwerk waarop de meeste mensen zijn aangesloten en dat niet beveiligd is tegen afluisteren. Op dit net kunnen de volgende telefoontoestellen worden aangesloten:

a. Gewone toestellen uiteenlopend van alledaagse tafelmodellen en gsm’s totaan geavanceerde systeemtoestellen (zoals bijv. de Lucent 8410D). Zulke telefoons zijn niet beveiligd tegen afluisteren en heten in het jargon black phones.

b. Bijzondere toestellen die aangesloten zijn op het gewone publie- ke telefoonnet, maar waarmee een gesprek tussen twee soortge- lijke telefoons beveiligd kan worden tegen afluisteren (end-to-end encryption). Een voorbeeld hiervan is mijn Motorola Sectel 9600.
Dit soort toestellen heten gray phones.

2. Bijzondere telefoonnetwerken van defensie en inlichtingendiensten, die als geheel tegen afluisteren beveiligd zijn (via point-to-point of bulk encryption). De toestellen die hierop zijn aangesloten hoeven hierdoor zelf geen beveiligings- functie te hebben. In het jargon heten dit red phones.

 

DRSN
Het beveiligde telefoonnetwerk van de Amerikaanse strijdkrachten heet het Defense Red Switch Net- work (DRSN). De telefoons die daarop werden aangesloten zijn zogeheten Multi-Line Telephones (MLP): grote toestellen met directe lijnen naar allerlei verschillende bevelhebbers en commando- centra. Deze toestellen waren regelmatig ook daadwerkelijk rood van kleur, zoals bijv. de MLP-2 op de afbeelding hier rechts.

Red/Black Controller
Met zulke MLP’s kon zowel via het beveiligde netwerk, als via het gewone publieke telefoonnet gebeld worden. Het was dan de Red/Black Controller die ervoor zorgde dat het gesprek de juiste kant op ging: via de middelste parallelle poort kwamen de signalen van de MLP-toestellen binnen ->
-> wanneer een gesprek via het beveiligde netwerk moest lopen, dan ging het er via de linker poort van het rode gedeelte weer uit naar het versleutelingsapparaat en verder het netwerk op.
-> wanneer een gesprek via het gewone publieke net moest, dan werd het via de rechter poort in het zwarte gedeelte verder gestuurd.

 

Verdelen
Zoals de naam ook al aangeeft, verdeelde een Red/Black Controller de gesprek- ken dus richting het beveiligde (rode) of het onbeveiligde (zwarte) telefoonnetwerk. Het apparaat versleutelde (codeerde) de signalen dus niet zelf, maar de geheime gesprekken werden wel via het rode gedeelte doorgestuurd naar een speciale encryptor, zoals de KG-94 en KG-194.

Vervangen
Inmiddels zijn deze Red/Black Controllers overbodig geworden, omdat de MLP- telefoon vervangen is door de IST (Integrated Services Telephone) van Raytheon en de IST-2 van Telecore Inc.
Deze nieuwe toestellen kunnen zelf de beveiligde en onbeveiligde gesprekken verdelen, zodat daarvoor geen aparte controller meer nodig is.

 

 

Central Command
Mijn apparaat behoorde, blijkens een sticker die er op zit, tot het inventaris van 2002 van USCENTCOM//CCJ6-D. Dat is de militaire afkorting voor de afdeling Command Info Systems van het United States Central Command – het onderdeel van de Amerikaanse strijdkrachten dat in het Midden-Oosten opereert.
Ook via mijn apparaat zullen dus heel wat geheime gesprekken zijn doorgescha- keld voor de militaire operaties in Afghanistan en Irak…

Links
– Over Crypto Machines
– Enkele foto’s van Secure Phones
– Dallas Morning News: For Bush, no more ‘what’s my line?’