Smilies

Ze zijn niet meer weg te denken uit de internetcommunicatie: smilies! Een smiley is een rond figuurtje met een simpel gezichtje erin. De standaardvorm is een geel rondje met alleen twee stippen als oogjes en een mondje.

Ik wou dat ik jou was

"Ik wou dat ik jou was" is de titel van een liedje van het Nederlandse duo Veldhuis & Kemper. Toevallig vond ik daarvan op YouTube een leuk filmpje, waarbij toepasselijke of grappige plaatjes bij de tekst gemonteerd zijn:

 

"Ik wou dat ik jou was" is in 2002 geschreven voor hun cabaretprogramma "Half zo echt" en werd in 2003 het meest gedraaide Nederlandstalige nummer.

De tekst van het lied luidt:

Ik ben altijd de schouder, de troost in zekere zin
Ze noemen mij wel meer dan eens, hun hartsvriendin
Ik ben altijd maar het broertje, waarmee ze praten kan
Een maatje, een klankbord, maar nooit de geile man

Ik ben altijd de glijer, slik, dat ben ik,
Ik ben altijd maar de coole, ik doe alles voor mxe2x80x99n kick
Ik ben altijd maar de macho, de latino, de De Niro,
Ik ben altijd maar de stoere, maar nooit een keer de no-no

Ik wou dat ik jou was
Gewoon een keertje jou was
Dat ik ook eens met een vrouw was,
Niet het kussen maar het matras was

Ik wou juist dat ik jou was
Gewoon een dag zo zo was
Dat ik ook een beetje vrouw was (vrouw was),
en klein was (klein was),
Niet de pint was maar het wijnglas

Maar ik wou juist dat ik jou was
Gewoon een dag niet mezelf was
Dat ik alles was wat jij was
En jij was dan wie ik was
En dat wij dan nog steeds wij was

En ik een dagje vrij was
Ik niet eenzaam, maar een club was
Ik niet de regen, maar de drup was
En wij dan nog steeds wij was

Ik niet de mits, maar de tenzij was
Ik niet de kiezel, maar de kei was
Ik niet de honing, maar de bij was
Ik niet de modder, maar de klei was

Ik niet het bed, maar juist de sprei was
Ik niet de maan, maar juist het tij was
Ik niet de kassa, maar de rij was
Ik niet de ragout, maar de pastei was

Ik niet zo gesloten, maar gastvrij was
Ik niet het kind, maar de voogdij was
Ik niet zo stoer, maar een zacht ei was
Ik niet de plank, maar juist de strijk was

Ik niet zo super, maar loodvrij was
Ik niet de knuffel, maar het konijn was
Ik niet de klus, maar de Karwei was
Ik niet alleen maar allebei was

Ik niet zo ver, maar juist dichtbij was
En dat ik dan Jim uit Idols was
En ik dan die dikke uit de jury was
En wij dan nog steeds wij was

*Intermezzo*

Gewoon een dag niet mezelf was
Dat ik alles was wat jij was
En jij was dan wie ik was
En wij dan nog steeds wij was

En jij dan nog steeds (jij dan nog steeds)
En wij dan nog steeds wij was

 

"Ik wou dat ik jou was" is een poxc3xabtisch, licht melancholisch en romantisch liedje, waarin een lange opsomming wordt gemaakt van paren, die geen tegendelen zijn, maar bij elkaar horen, maar waarvan de zanger toch zegt dat hij eens een keer het andere zou willen zijn…
Dat is een metafoor voor het liefdespaar, waarvan de zanger ook graag eens de ander, de vrouw was, niet altijd maar alleen de man was…

Hiermee geeft het lied mooi weer dat mensen meer zijn dan de rol die ze spelen (hoe belangrijk ook), dat ze heel andere kanten kunnen hebben en dat ze soms zelfs het andere, de ander, de geliefde zelf zouden willen zijn – een gevoel dat even sterk als verwarrend kan zijn…

Links
– Homepage: www.veldhuisenkemper.nl

Afscheid van café April

Afgelopen zondag 6 januari ben ik weer naar Amsterdam geweest, onder andere ’s avonds naar de Soho en vervolgens naar de zogeheten Demolition Party waarmee afscheid werd genomen van het oude café April in de Reguliersdwarsstraat.
Deze zaak zal de komende 7 maanden compleet gerenoveerd, verbouwd en heringericht gaan worden, maar voor dit afscheid was de gevel voorlopig nog eenmaal fraai versierd met mooie gekleurde ballonnen:

 

Zoals elke zondag was ook nu het dubbele happy hour van 18.00-20.00 uur het absolute hoogtepunt van de avond, maar deze keer was het zo vreselijk druk, dat ik er pas heen ben gegaan toen het weer iets rustiger was.

Desondanks was het ook later op de avond nog flink vol, lawaaierig, warm, in meerdere opzichten vochtig en een enorme rotzooi… maar juist dat was zo kenmerkend voor het oude April…

Geheel in die ‘stijl’ was de zaak ook ‘versierd’ met allerlei graffiti en waren er ‘scheuren’ en ‘barsten’ geschilderd. Maar behalve dat men op een gegeven moment wat kleine dingen los probeerde te trekken, is het van een echte demolition niet gekomen…

Café April

De April is één van de beroemdste homocafe’s van Amsterdam, mede omdat veel mensen denken dat het ook de oudste homozaak is. Dat laatste is zeker niet zo, maar wel was de April het eerste publiekelijk toegankelijke en openlijke gaycafé met avondopenstelling.
Tot dan toe hadden zulke homozaken gordijnen voor de ramen en moest je eerst aanbellen vooraleer een portier je toeliet. Dit om ongewenste bezoekers te weren en tevens openbare aanstoot te vermijden.

April werd in 1981 geopend door Frans Monsma en Guus Silverentand en werd door de trendy inrichting al gauw een populaire plek voor hippe homo’s. Dit succes was de reden dat de zaak in 1985 werd overgenomen door de Groningse horeca-ondernemer Sjoerd Kooistra, die momenteel de eigenaar is van alle grote homozaken in de Reguliersdwarsstraat.

Vanuit de April werd in 1988 discotheek April’s Exit geopend: de huidige Club Exit, schuintegenover in de straat. Maar ook in April zelf werden in die tijd de nodige evenementen georganiseerd en met name werd de zaak bekend vanwege de soms reusachtige versieringen die daarvoor werden gemaakt:

 

Na verbouwingen in 1993 en 1996 kreeg de April achterin de fameuze draaiende bar en werd daarmee tevens het toendertijd grootste homocafé van Europa!
Nadien verloor de zaak echter vrij snel zijn koppositie in de Amsterdamse homohoreca: eerst kwam er geduchte concurrentie van het populaire Havana, in 1999 werd de Soho geopend en in 2002 de tot op heden meest trendy homozaak van de stad: bar ARC.

Zo liep de April vrijwel letterlijk langzaam leeg en werd het interieur hooguit nog met lapmiddelen enigszins toonbaar gehouden… de komende total make over was dan ook onvermijdelijk…
De laatste jaren was de zaak dan ook verre van aantrekkelijk, maar mede door de achtergrond ervan, heb ik toch van de April leren houden en ik ben blij dat ik er nog meermalen een kopje koffie heb kunnen drinken.

Links
– Homepage: www.cafeapril.eu
– Reguliersdwarsstraat: www.reguliers.net