Last Night

Afgelopen avond ben ik weer, zoals gebruikelijk op elke twee- de zondag, naar Amsterdam geweest.

Krijtberg
Het filosofisch cafxc3xa9 waar ik normaliter ’s middags heenga heeft zomervakantie, dus koos ik dit keer in plaats van filosofie voor religie en heb ik de avondmis bijgewoond in de zogeheten Krijtbergkerk (officieel de St. Franciscus Xaverius-kerk) aan de Singel.
Deze kerk is in de 19e eeuw gebouwd in neogotische stijl en is van binnen ongekend rijk versierd: niet alleen met veel beelden en bladgoud, maar ook met muurschilderingen en glas-in-loodramen in kakelbonte kleuren!
En precies zo zagen kerken er in de Middeleeuwen echt uit. Dus niet zo spierwit als dat de meeste mensen denken, doordat bijna alle oude kerken in Nederland in de 16e eeuw door de protestanten witgekalkt zijn…

Het interieur van de Krijtbergkerk

Mooi
De misviering was eenvoudig, maar werd prachtig mooi opgeluisterd door zanger en cellist Vincello. Heel toevallig ging xc3xa9xc3xa9n van de schriftlezingen over Sodom en Gomorra, de twee steden die verwoest dreigden te worden vanwege de "ten hemel schreiende" praktijken die daar gepleegd zouden worden.
De priester, een pater Jezuxc3xaft uit een vooraanstaande Nederlandse familie, legde echter niet de nadruk op de zonden, maar op het feit dat God toegaf aan Abra- ham, die smeekte om de stad te sparen als er zich daar 50 rechtvaardigen zouden bevinden. God stemde toe… maar Abraham was onzeker en vroeg of de stad ook gespaard zou worden als er 45, 40, 30 en uiteindelijk maar 10 rechtvaardigen zouden zijn… en steeds ging God akkoord, en Hij beloofde de stad te zullen sparen, ook als er daar maar 10 rechtvaardigen zouden zijn!

Saturnino
Vervolgens ben ik gaan eten bij het Italiaanse restaurant Saturnino in de Regu- liersdwarsstraat nr. 3-5. Ik werd heel vriendelijk in het Italiaans welkom geheten, zocht een tafeltje en bestelde een glas rode wijn en een pizza Napolitana.
Dit restaurant is niet heel groot, maar was wel drukbezet en ook sfeervol inge- richt: warme kleuren, wat Jugendstil-achtige details en mooie keramieke tafel- bladen. Alleen aan de muren had wel iets meer mogen hangen dan de paar ruwe stenen met lampjes erachter.

Soho
Tenslotte ben ik uiteraard weer naar mijn geliefde Soho gegaan. Zoals elke zondagavond was er weer live-muziek, wegens de vakantie echter niet door de vaste bezetting, maar dit keer, net als 2 weken geleden, prachtig verzorgd door Nienke (zang) en Ron (gitaar).
Even later kwam Petertje, die met hen afsprak dat over twee weken, 12 augustus, hij het gitaarspel zal verzorgen. Daarna kwam ook Marius en samen met Iwo, die er al wat langer was, hebben we gezellig de rest van de avond doorgebracht.
Helaas was het tegelijk ook een avond waarop we afscheid moesten nemen, na- melijk van ons aller Tony, voor wie het de laatste werkdag was als manager van de Soho…

Zomercarnaval Rotterdam

Precies xc3xa9xc3xa9n week vxc3xb3xc3xb3r het homo- carnaval in Amsterdam, ben ik vandaag naar het Zomercarnaval in Rotterdam geweest. Hoewel er de laatste weken en maanden van zomer nauwelijks sprake was, was het vandaag won- derwel toch heerlijk weer – zoals altijd als het Zomercarnaval is!

Druk
Het was dan ook weer behoorlijk druk, er zouden maar liefst 900.000 mensen geweest zijn, maar Rotterdam is dermate ruim opgezet, dat ik daar niet eens zo heel veel erg in had. Ikzelf kon een mooi plaatsje vinden aan het Hofplein.

Mooi
Het carnaval vindt plaats in de vorm van een stoet (dit jaar met 2, 6 kilometer langer dan ooit), die  afwisselend bestaat uit een versierde veewagen met muziek en uitbundig verklede, dansende en muziekmakende mensen.
De muziek is wat minder ruig en hard dan bijv. bij de FFD Dance Parade en de kostuums zijn werkelijk prachtig! In alle kleuren van de regenboog, met glitters en verentooien en vaak ook heel mooi en creatief diverse thema’s uitbeeldend. Zo mooi als het allemaal gemaakt was, moet de voorbereiding een enorm werk zijn geweest!

Dream
Nadat de hele optocht was voorbijgetrokken zocht ik een restaurant om wat te gaan eten… en uiteindelijk kwam ik terecht bij Dream aan de Karel Doorman- straat.
Louter afgaande op de naam, het strakke moderne logo en de dito website zou je het niet zeggen, maar als je er binnengaat, dan waan je je in het decor van een Westernfilm! Niet alleen zijn de wanden uitgevoerd als gevels van een Western- stadje en is het meubilair (ongeveer) dienovereenkomstig, midden in de zaak staat zelfs een twee verdiepingen hoge nep-boom met opgezette gieren erin. En de trap naar de bovenverdieping, met uitzicht naar beneden, is helemaal uitge- voerd alsof het een oude mijnschacht is!
Al met al mooi gedaan, alleen jammer dat naam en logo er zo slecht op aansluiten…

Drink
Vervolgens ging ik naar het homocafxc3xa9 Heeren op de Hoek om een kopje koffie te drinken… maar dat hadden ze niet… dus toen maar een biertje… De zaak is gevestigd in een modern pand, maar het interieur was vlees noch vis: langs de wanden een klassieke lambrizering, maar boven en achter de bar waren er quasi postmoderne metalen roosters waar de drank in stond. Veel verdere aankleding was er niet… een gemiste kans…
Om de avond dan toch nog een beetje in stijl te eindigen, ging ik tenslotte naar de Strano in de Van Oldebarneveltstraat. Dat is qua inrichting zo’n beetje de (kleinere) Rotterdamse variant van de Amsterdamse Arc.

> Fotowzzz !

Amsterdam again

Gistermiddag had ik met Adriaan, die ik van www.gay.eu kende, afgesproken in Amsterdam. Na eerst wat gedronken te hebben bij het kunstzinnige cafxc3xa9 Dwaze Zaken, zijn we over de Wallen richting zuiden gelopen, om via de Nes bij de Munt uit te komen. Daar was de weg echter afgezet ruim rondom een verlaten tramstel… vanwege een bommelding of een verdacht pakketje?

Optreden
Wij liepen vervolgens naar het Leidseplein, waar toevallig een straatartiest met zijn optreden begon. Zij  presentatie had veel weg van de artiest die ik een eerdere keer op de Dam had meegemaakt, maar dit keer was het geen goochelaar, maar een jongleur.
Vanwege de politieverordening mocht hij geen vuur gebruiken, maar ook zonder dat was zijn optreden zeer geslaagd. Verbazend was de act waarbij hij een lange dunne ballon in de vorm van een zwaard bijna helemaal in zijn mond liet verdwijnen…

Monumenten
Daarna hebben we wat gedronken en bitterballen gegeten bij de Three Sisters, een zusterzaak van de Soho. Langs het obscure deurtje van Jimmy Woo zijn we toen naar de Jordaan gelopen, langs de Westerkerk en het Anne-Frankhuis en heb ik hem het homomonument daar laten zien. Dat bestaat uit drie driehoeken in roze natuursteen die samen een grote driehoek vormen, maar wie dat niet weet, zal hooguit de driehoek zien die half in het water ligt…
En toen vonden we het wel tijd om wat te eten te gaan zoeken…

Cafxc3xa9 Royal
Lopend richting de Dam kwamen we uit in de Gravenstraat, waar we gingen zitten bij cafxc3xa9-restaurant St. Paul’s Lounge, dat pal naast de Nieuwe Kerk ligt. Uit het huisnummer kon ik het niet direct afleiden, maar toen ik het interieur van deze zaak even bekeek, werd me duidelijk dat dit het vroegere cafxc3xa9 Royal van Jan Lenferink moest zijn. Navraag bevestigde mijn indruk.
Jan Lenferink is vooral bekend van de talkshow RUR, de afkorting van Recht- streeks Uit Richter, naar de discotheek Richter in de Reguliersdwarsstraat, vanwaaruit de show werd uitgezonden. In 1988 begon Lenferink echter een eigen zaak, het trendy Cafxc3xa9 Royal aan de Gravenstraat nr. 24, en zette hij de talkshow vandaaruit voort. RUR werd nu de afkorting van Rechtstreeks Uit Royal!
Zie het volgende filmpje, met als gasten Mariska Veres en Peter Tetteroo (let op het kroontje):

Tsja…
Toeval of niet, maar xc3xa9xc3xa9n van de obers van de zaak zag er vrij nichterig uit en toen hij ons, behoorlijk vrijmoedig, aansprak met darling, was het mij wel duidelijk… en het zou nog duidelijker worden, want op een gegeven moment vroeg hij of Adriaan en ik broers waren, of boyfriends… dat laatste ontkennend, vroeg hij vervolgens of we van mannen of vrouwen hielden…
Over zichzelf vertelde hij dat hij uit Afghanistan kwam en dat zijn vader dood was en dat hij nu al 8 jaar een vriend in Rotterdam heeft.
Maar nog was hij niet klaar met ons, want bij het afrekenen vroeg hij ons wel heel onomwonden, totaal schaamteloos en in de meest expliciete bewoordingen naar onze "rol"… en vertelde op dezelfde manier over de zijne…!

Soho
Daarna was het op naar de Soho, waar we koffie en een paar wijntjes gedronken hebben. Om 21.00 moest Adriaan helaas al weer weg, want hij woont dermate ver weg, dat hij anders niet meer thuis zou komen.
Wat later wilde ik net een rondje door de Reguliers maken, toen ik Tony zag aankomen… in onverwacht gezelschap van Wouter, die ik ook via gay.eu kende, maar die ik nog niet in het echt had ontmoet!
Samen hebben we de rest van de avond in de Soho doorgebracht, waarbij ik met Tony weer als vanouds de nodige gesprekken over grote levensvragen had.

Sjiek
Tijdens het Happy Hour kwamen er onder andere ook een zestal vrij sjieke dames en heren de Soho binnen, die watertjes en kleine biertjes bestelden, maar tot verrassing en hilariteit van met name de dames alles dubbel kregen!
Intuxc3xaftief vond ik het op dat moment erg leuk dat zulke mensen in de Soho kwa- men… toen ik er later over nadacht, kwam ik tot de conclusie dat het misschien een gevoel van erkenning gaf, dat ook goedgesitueerde (hetero-)echtparen een gaycafxc3xa9 bezoeken…

PS: de laatste tijd kom ik niet meer zoveel toe aan het web-loggen, omdat ik o.a. bezig ben met een project waarover ik nog wel zal vertellen 😉

Bejaardenbakken…

Ga ik vanmiddag boodschappen doen bij de plaatselijke supermarket, wil ik, aangezien ik niet veel boodschapjes nodig had, het gebruikelijke plastic mandje pakken, blijken er opeens alleen grote rode manden te staan, die meer weg hebben van afvalbakken, dan van boodschappenmandjes…

Genoemde rode bakken zijn twee keer zo hoog/diep, twee keer zo zwaar en nemen twee keer zoveel ruimte in, maar desondanks moet het een verbetering zijn… die dan klaarblijkelijk gelegen is in het uitschuifbare handvat (plus bijbeho- rende wieltjes), waardoor dit soort boodschappenbak voortgetrokken kan worden gelijk de trolleykoffers- en tassen, die je ook steeds vaker op straat ziet…

En inderdaad, gezien het totaal ondragelijke formaat dezer bakken, zag ik ook al meteen diverse bejaarde mensen deze meergenoemde bakken achter zich aan trekken…

Welnu, misschien, wellicht dat deze boodschappenbakken voor de bejaarde medemensch handig zijn… mij irriteren ze mateloos 😦 
Ik kan, Deo Volente, later nog lang genoeg genoodzaakt zijn tot het gebruik van allerhande, voor bejaarden en gehandicapte bedoelde of aangepaste hulpmidde- len, maar zolang dat nog niet nodig is, wil ik daar niet op deze manier toe ge- dwongen worden 😦

Ik wil de vrijheid om zelf mijn boodschappenmiddelen te kiezen!

Jimmy Woo

Exc3xa9n van de meest exclusieve uitgaansgelegenheden schijnt momenteel Jimmy Woo in Amsterdam te zijn.

Interieur
Zoals de naam al doet vermoeden heeft deze zaak een (modern en strak) interieur in Chinese stijl, dat ontworpen is door de Nederlandse topdesigners Erjan Borren en Eric Kuster. Van hun hand is, onder meer, ook het interieur van de trendy gaybar ARC in de Reguliersdwarsstraat.
Een impressie van het interieur van Jimmy Woo is te zien op de homepage www.jimmywoo.com, die, even origineel als geforceerd, is vormgegeven als een computergame…

Deurtje
Ikzelf ben er nooit binnen geweest, wist ook niet eens waar Jimmy Woo zat… totdat ik onlangs in de Korte Leidsedwarsstraat was en een obscuur deurtje zag (zo’n stereotype deurtje dat dient als achteruitgang van decadente lokaliteiten, waar zich, in de even stereotype Amerikaanse films, de slechterikken ophouden, die dan, ontdekt en achtervolgd door de filmhelden, door meergenoemd deurtje het hazenpad verkiezen), met daarnaast, tot mijn verbazing, een bord met daarop een groot Chinees teken en de naam "Jimmy Woo". Wat hoger hing zelfs nog een vies vaandel met hetzelfde Chinees teken en windgaten erin…
Ik veronderstelde toen dat dat deurtje de achteruitgang van Jimmy Woo was…

Conclusie
Gefascineerd door deze onverwachte ontdekking bekeek ik het gebouw eens goed, zag dat er geen andere noemenswaardige ingangen waren, maar wel een vlak ernaast gelegen deur, waarop "nooduitgang" vermeld stond…
Zo kwam ik toen tot de nadere herziene conclusie dat nogmaals meergenoemd obscuur deurtje niet slechts de achteruitgang, maar de hoofdingang van het etablissement Jimmy Woo moest zijn!
Zou het daarom bij Jimmy Woo meer gaan om wat er binnenin zit, dan om hoe de buitenkant eruit ziet…?!

Les témoins

Gistermiddag ben ik naar de preview van de film Les témoins geweest. De kaartjes hiervoor waren gratis te verkrijgen via www.gay.eu, waardoor ik had verwacht dat er best veel mensen op af zouden komen… het bleken er maar ca. 15 te zijn. Na afloop hoorde ik echter dat dat voor een preview juist best veel waren!

Begin
Les témoins (De getuigen) is een Franse film uit 2006, die zich afspeelt in Parijs in 1984/85. Centraal staat de knappe 20-jarige jonge homo Manu (gespeeld door Johan Libéreau). Afkomstig uit het zuiden, komt hij samen met zijn zus naar Parijs, waar hij werkt en seks zoekt…
In een park komt hij dan de 50-jarige arts en eveneens homo Adrien (gespeeld door Michel Blanc) tegen. Die maakt al meteen duidelijk dat er onder homo’s geen onderscheid wordt gemaakt naar klasse, ras of geslacht, maar alleen naar leeftijd…

Vervolg
Desondanks raken ze bevriend en Adrien koestert zijn Platoonse relatie met Manu. Die duurt echter niet lang. Op een gegeven moment leert Manu de van Noord- Afrikaanse afkomst zijnde politie-agent Mehdi kennen, die getrouwd is met een nichtje van Adrien, een vrij gefortuneerde schrijfster. Samen hebben Manu en Mehdi dan een heftige, maar stiekeme (seks)relatie…

Manu (links) en Mehdi (rechts)

…totdat Manu een onbekende ziekte krijgt: het Acquired Immuno-Deficiency Syndrome: AIDS. Hij verbreekt abrupt zijn relatie met Mehdi en wordt tot het eind toe verzorgd door Adrien. Als arts werpt die zich dan meteen op als voorvechter in de strijd tegen deze toendertijd nog onbekende en uiterst dreigende ziekte.

Nuances
Ondanks deze onverwacht dramatische wending, loopt de film toch niet slecht af… niet slecht, maar ook niet zo dat uiteindelijk ‘alles goedkomt’… Daarmee geeft deze film een realistisch beeld van het leven waarin het niet zwart-wit, maar een grijze combinatie van goed en fout, verlangen en herinnering, gevoel en verstand is…

Kleuren
Zeker niet grijs zijn de prachtige kleuren van de filmbeelden, waarin rood en geel overheersen en waarin een heel mooi sfeerbeeld van de vroege jaren ’80 wordt gegeven. Zie voor een impressie de volgende trailer van de film:

Les Témoins Bande Annonce de Film
Uploaded by yokatai

Getuigen
Resteert nog de titel: Les témoins – De getuigen. Centraal in de film staat Manu, maar hij komt en hij gaat… Een tijdelijkheid die nog wordt benadrukt met de scene waarin zijn lichaam wordt teruggebracht naar zijn geboortestreek.
Zoals dat gaat, wordt hij homoseksueel gezien gauw vergeten, maar het nichtje van Adrien zal in haar nieuwe boek zijn korte, maar heftige levensverhaal vertellen… het leven en het verhaal waarvan zij getuigen waren…

Recensies
– op www.movie2movie.nl
– op www.lantaren-venster.nl
– op www.filmkrant.nl
– op www.gay.eu (met verwijzing naar deze log!)