Gisteren vonden de verkiezingen plaats voor de provinciale staten. De interesse daarvoor is de laatste decennia dermate gering geworden, dat er in toenemende mate vraagtekens bij het bestaansrecht en de rol van de provincies worden gezet.
Randstadprovincie?
Zo is er een plan om Noord- en Zuid-Holland, Utrecht en Flevoland samen te voegen tot xc3xa9xc3xa9n grote randstadprovincie om daarmee beter de (provincie)grens- overschrijdende problemen van die regio aan te kunnen pakken.
Dat de andere provincies dan wel erg in het niet vallen is daarbij nauwelijks aan de orde gekomen. Een oplossing die in de lijn ligt, zou dan zijn om Nederland in 4 grote landsdelen te verdelen: Noord, Oost, Zuid en Randstad.
Of dat de betrokkenheid van de burger zou vergroten is echter maar zeer de vraag, want zulke landsdelen zouden dan nog verder van iemands bed af komen te staan. Trouwe kiezers zijn immers vaak wat oudere mensen en die hebben van oudsher juist nog wel een band met de oude provincies…
Zelfstandige bestuursorganen?
Een andere optie is om van de provincies een decentrale rijksdienst te maken, een soort territoriale zelfstandige bestuursorganen (ZBO) dus. Op deze manier zouden de provinciebestuurders niet meer democratisch gekozen, maar door de centrale rijksoverheid benoemd worden.
Daarmee hebben zij geen democratische legitimatie meer, maar je moet je ook afvragen wat die legitimatie nog waard is, als nog niet eens de helft van de kies- gerechtigden hiervoor komt opdagen…
Bij deze optie kan ook de Eerste Kamer niet meer vanuit de provincie gekozen worden. Dus daarvoor moet dan ofwel een heel andere constructie worden be- dacht, ofwel moet de Eerste Kamer worden afgeschaft, zoals sommige mensen willen.
Derde optie
Een derde optie zou kunnen zijn om de provinciale staten te laten samenstellen uit vertegenwoordigers van de gemeenten of ze door de gemeenteraden te laten kiezen. De burgers hebben nauwelijks interesse in de provincie, maar wel een stuk meer in hun gemeente. En de gemeenten hebben op hun beurt wel grote belangen bij het provinciebestuur.
Bij deze optie kan ook de Eerste Kamer blijven bestaan, maar dan dubbelgetrapt gekozen door de provinciale staten, die op hun beurt zijn aangewezen door de gemeenteraden.
Tenslotte is deze oplossing ook "historisch verantwoord", want oorspronkelijk waren de provinciale statenvergaderingen namelijk ook samengesteld uit (o.a.) afgevaardigden van de steden…
Homow Universalizzz 
Het lijkt me op zich een boeiende film waar veel inzit, maar meestal kijk ik naar wat luchtiger films.
klinkt best als een goeie film
zal eens een keer kijken
Ik heb de film een maand geleden al gezien, bij de premiere in Nederland. Ook ik ga er nog een logje over schrijven, maar ik vond het 1 van de mooiste films die ik ooit had gezien 🙂
Ik ga voor de 3e optie, ik denk dat dat nog de beste oplossing is.
ik heb echt geen idee
Die 3e oplossing is niks. Dan krijg je hetzelde probleem: dan wordt de PS puur een afspiegeling van de wensen van burgers op gemeentelijk vlak. Net als nu de PS grotendeels een afspiegeling lijkt te zijn (denk nu meer dan anders) van de wensen van kiezers wat betreft de Eerste Kamer.
En dan wordt de Eerste Kamer dubbelgetraps gekozen?? Hoe zit het dan met de lokale partijen bijvoorbeeld? Zowel op gemeentelijk, provinciaal als landelijk niveau? Nee, optie 3 lijkt mij niks, net als optie 2 (verlies van democratische legitimiteit). Optie 1 lijkt wel iets te zijn, maar nadenken is daarover nog geboden 🙂
Wat is er mis met een afspiegeling van het gemeentelijke niveau? Bij de gemeente zijn burgers meer betrokken en de meeste bevoegdheden van de provincie hebben te maken met het coordineren van dingen waar gemeenten ook nauw bij betrokken zijn…
Nu worden de provinciale verkiezingen “misbruikt” als een soort herhaling van de tweedekamer-verkiezingen…
Optie 1 vind ik weinig aantrekkelijk: grote, nog abstractere landsdelen, waar burgers nog minder voeling mee hebben en waardoor de democratische legitimatie ervan nog minder waard wordt…