Franse luxe

De afgelopen feestdagen zullen door veel mensen in de westerse wereld weer in tamelijk grote luxe zijn gevierd…

Het grootste deel van wat heden- tendage als luxe geldt, zoals een weelderige inrichting met lambrize- ringen, kristal, kroonluchters, spiegels, fluwelen bekledingen e.d., maar ook een lifestyle met cham- pagne, haute cuisine, mode en diamanten juwelen, stamt uit de tijd van de Franse koning Lodewijk XIV (1638-1715), ook wel bekend als de Zonnekoning.

Deze machtige vorst maakte in zijn zeer lange regeerperiode Frankrijk tot dxc3xa9 toonaangevende grootmacht van Europa. Hij deed dit op alle mogelijke manieren, zowel door militaire veroveringen, bevordering van de economie, alsook door stimulering van kunst en nijverheid.

Dit alles werd letterlijk bekroond door een ongekend rijke en weelderige hofcultuur en dito verheerlijking van zijn persoon. Dat laatste kwam niet louter voort uit een egocentrische eigenwaan, maar had ook wel degelijk praktisch nut: de rijkdom, glamour en stijl van zijn hof had een enorme aantrekkingskracht op de adel, waardoor hij deze machtige concurrenten aan zijn persoon wist te verbinden.

Niet alleen in Frankrijk, maar in heel Europa werd de Franse hofcultuur van de Zonnekoning toonaangevend voor iedereen die erbij wilde horen. En tot op de dag van vandaag is Parijs hxc3xa9t centrum van haute couture (mode) en haute cuisine (kookkunst)…

Wie tenslotte denkt dat Lodewijk XIV, vanwege zijn voorliefde voor pracht en praal, maar een oppervlakkig iemand geweest moet zijn, die heeft het goed mis: hij was misschien geen groot intellectueel, maar wel een groot staats- man die wist wat hij wilde en hoe hij dat voor elkaar kon krijgen. Als mens was hij diepgelovig, plichtsbewust, hardwerkend en zeer innemend en charmant.

Waarschijnlijk heeft Lodewijk, juist door de manier waarop hij uiterlijke rijkdom voor zijn doeleinden wist in te zetten, beter begrepen wat zowel de waarde, als de onzin van het materixc3xable is, dan diegenen die daar met minachting op neerkijken…

Nieuwjaarsspringen

Een vaste traditie op nieuwjaarsdag is, naast de nieuwjaarsduik en de voetbalwedstrijd Koninklijke HFC-Ex-internationals, het skispringen in het Zuid-Duitse Garmisch-Partenkirchen.

Wij zien deze sport (gek genoeg) eigenlijk alleen op Nieuwjaarsdag, maar dat springen is er slechts xc3xa9xc3xa9n uit de reeks van vier, die samen het zgn. Vier- schansentournee vormen. Deze tournee maakt op zijn beurt weer deel uit van de serie wereldbekerwedstrijden, die loopt van november t/m maart.

Een skispringschansBij deze sport laat men zich met ski’s van een meestal ca. 120 meter lange en tientallen meters hoge schans afglijden, waarna men zich afzet en een sprong maakt die ongeveer even lang is als de schans hoog is! Het skispringen is vooral een sport die door (jonge) mannen bedreven wordt, vrouwenskispringen speelt zich hooguit ergens in de marge af.

Skispringen, ook wel schansspringen genaamd, is in Nederland een nauwelijks bekende sport, maar is in landen als Duitsland, Oostenrijk, Polen en Finland de nationale wintersport, vergelijkbaar met het schaatsen hier in Nederland. Toch zijn er ook een paar Nederlandse skispringers, maar de meest succesvolle, Boy van Baarle, is nooit veel verder gekomen dan een 50e plaats in de tweede divisie.

In Duitsland was het skispringen rond het jaar 2000 dxc3xa9 nationale sport bij uitstek. De Duitse springers behaalden toen vele successen en met name Martin Schmitt en Sven Hannawald werden als popsterren onthaald, bejubeld en belaagd door de Duitse tienermeisjes…

Poster van de Duitse zender RTL met ‘hun’ skispringheldenSven Hannawald en Martin Schmitt