Sinds enkele dagen bestaat ook in Groot-Brittannixc3xab de mogelijkheid dat mensen van gelijk geslacht een geregistreerd partnerschap kunnen aangaan. Dit in navolging van enkele andere landen (Nederland, Belgixc3xab, Canada, Spanje), waar deze mogelijkheid al eerder bestond, danwel zelfs een zgn. ‘homohuwelijk’ mogelijk is.
Benaming
Ik zet het woord ‘homohuwelijk’ hier met opzet tussen haakjes, omdat dat weliswaar een populaire, maar geen correcte benaming van dit verschijnsel is. Ook voor de voorstanders ervan geeft dit woord namelijk niet goed weer wat ze eigenlijk willen: namelijk dat ook mensen van gelijk geslacht gebruik kunnen maken van dezelfde wettelijke regeling, die voorheen slechts voor een man en een vrouw bedoeld was.
De meer correcte benaming voor het ‘homohuwelijk’ luidt dan ook: het voor paren van gelijk geslacht opengestelde huwelijk. In de wet is het geregeld in art. 30 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek, dat luidt: Een huwelijk kan worden aangegaan door twee personen van verschillend of van gelijk geslacht.
Protest
Tegen de invoering van een ‘homohuwelijk’ is steeds veel protest, met name vanuit traditioneel protestantse of katholieke hoek, hoewel ook moslims er over het algemeen weinig van moeten hebben. Dit protest is met name gebaseerd op de Bijbel en op de traditionele leer dat homoseksuele handelingen een zware zonde zijn. Hoezeer gelovigen daar ook van overtuigd mogen zijn, toch kunnen zij niet zomaar van niet-gelovige mensen verwachten dat die zich bij de christelijke visie neerleggen.
Symboolpolitiek
Ook ikzelf ben geen voorstander van het ‘homohuwelijk’. Ten eerste omdat ik niet houd van de drammerigheid waarmee dit met een beroep op ‘gelijke rechten’ werd/word opgexc3xabist, terwijl er een duidelijk verschil is tussen man-vrouw en man-man, er al het geregistreerd partnerschap was dat juridisch nagenoeg dezelfde rechten als het huwelijk bood, xc3xa9n omdat het maar voor een zeer klein aantal mensen bedoeld is (ca. 1200 homoparen per jaar tegenover ca. 75.000 traditionele huwelijken)… symboolpolitiek dus, waar met name het kleine D66 goede sier mee wilde maken…
Ruimere betekenis
Ten tweede ben ik geen voorstander van het ‘homohuwelijk’ omdat de overheid met deze openstelling van het burgerlijke huwelijk voor paren van gelijk geslacht, haar boekje te buiten is gegaan. Het huwelijk zoals dat in de wet is geregeld, is weliswaar ‘slechts’ een burgerlijk huwelijk, dat wil zeggen heeft formeel gezien alleen betrekking op de juridische aspecten, maar dat neemt de christelijke oorsprong ervan niet weg, evenmin als het feit dat het huwelijk cultureel een ruimere, eveneens door het Christendom bexc3xafnvloede betekenis heeft.
Alternatief
Mij had het daarom beter geleken als de overheid het hele burgerlijke huwelijk had vervangen door een geregistreerd partnerschap of eventueel anders te noemen wettelijke verbintenis. We waren aardig op weg met het geregistreerde partnerschap, dat eind jaren ’90 is ingevoerd voor mensen van gelijk geslacht, maar sinds de openstelling van het huwelijk in 2001, is dat partnerschap (helaas) helemaal op de achtergrond geraakt.
Scheiding
Naar mijn idee zou het een goede oplossing zijn geweest als de overheid met een wettelijk partnerschap alleen de juridische aspecten van een verbintenis tussen twee mensen zou hebben geregeld. De term ‘huwelijk’, met al zijn historische, culturele en emotionele aspecten en associaties, zou daarmee vrijgelaten worden om door de burgers zelf op hun eigen religieuze of culturele manier vorm te geven.
Rechten zijn een abstracte, rationele juridische zaak die onder verantwoordelijkheid van de overheid valt. Symbolen zijn daarentegen een emotionele, historische en culturele zaak die de mensen zelf zouden moeten kunnen regelen…
Keuzevrijheid
Voor de juridische regeling gaat men dan naar het stadhuis voor een wettelijk partnerschap en daarvoor of daarna viert men op eigen manier en volgens eigen tradities een huwelijk, desnoods een ‘homohuwelijk’… En mensen die helemaal niets met de tradities van het huwelijk te maken willen hebben, die kunnen dat dan ook laten.
Er zijn genoeg mensen, ook homo’s, die vanwege de ouderwetse en burgerlijke associaties die het woord ‘huwelijk’ oproept, daar helemaal niet aan willen beginnen en daarom liever voor een neutraal partnerschap, of helemaal geen officixc3xable regeling kiezen…
Tevreden
Met zo’n scheiding tussen de rechten en de symbolen hadden beide partijen tevreden kunnen zijn: de traditionele gelovigen hadden ‘hun’ huwelijk ‘teruggekregen’ om volgens hun eigen tradities te vieren en de meer progressieven en liberalen hadden een mooie zuiver juridische regeling gehad, die zonder historische poespas gelijke rechten voor iedereen bood…
Dat mensen van gelijk geslacht dezelfde juridische rechten (willen) hebben, betekent immers nog niet dat ze dan automatisch ook meteen recht hebben op dezelfde symbolen… Zo’n koppeling mag niet opgelegd zijn, maar moeten mensen zelf kunnen maken…
Historische ontwikkeling
Als we de historische ontwikkeling van het huwelijk bekijken, dan zien we dat het huwelijk al sinds de vroege Middeleeuwen als een sterk religieuze aangelegenheid werd gezien. Een aanvankelijk vxc3xb3xc3xb3r en later in de kerk gesloten huwelijk was tevens meteen rechtsgeldig.
Na de reformatie in de 16e eeuw bleef dit zo voor de protestantse (staats)kerk in de toenmalige noordelijke Nederlanden. Andersgelovigen, met name de katholieken, moesten hun huwelijk voortaan op het stadhuis laten sluiten: daarmee waren wij toen ook al een uitzondering in Europa!
In andere landen bleef namelijk een voor de hetzij protestantse, hetzij katholieke kerk gesloten huwelijk rechtsgeldig. In de Franse tijd (1795) kwam daar een eind aan, toen in heel Europa een verplicht burgerlijk huwelijk op het stadhuis werd ingevoerd. Dit als gevolg van de scheiding van kerk en staat.
Daarmee heeft de staat toen een van oorsprong kerkelijk fenomeen naar zich toe getrokken. Dat was niet zo’n probleem in de tijd dat ook de overheden nog van meer of minder christelijke signatuur waren. Sinds ongeveer 10 jaar nemen echter steeds meer overheden afstand van het Christendom.
Dat hoeft op zich ook geen probleem te zijn, mits die overheden dan maar zo neutraal mogelijk proberen op te treden en dat betekent, voor wat dit onderwerp betreft, dat juridische regelingen en culturele en religieuze tradities zoveel mogelijk gescheiden dienen te zijn…
Homow Universalizzz 
Wat leuk! Ik ken de hele serie niet…en naar Duitse TV keek ik ook niet. Wel erg grappig!
Hey wat leuk, dit molletje keek ik ook vcak
zat hij niet bij de duitsers bij dat olifantje, ik weet zijn naam niet maar, shit.
Dit is zulke goede tv voor de kids van nu, die van mij zijn ook helemaal gek van Barbapappa.
Leuke en veelzijdige log 😀
liefs Carol
Dank je! 😀 Jouw weblog ziet er ook leuk en lezenswaardig uit!
En bedoel je misschien “Die Sendung mit der Maus” (met de Muis en een klein blauw olifantje)…?
homow, bedankt voor je duidelijke uitleg. Bespiegelaar heeft deze uitleg als eyeopener gelezen. Voor de overheid is alleen een geregistreerd partnerschap of wettelijke verbintenisweggelegd.
Zal je log morgen nog eens goed doorlezen.
Verder Fijne dagen gewenst, zo op het einde van het jaar.
Dank je! Jij ook fijne feestdagen en een heel goed nieuw jaar!
PS: ik heb nog een en ander aan mijn log toegevoegd 😉
Ha homow (merkwaardige aanhef in de context van je log =) )
Ik denk dat je het huwelijk altijd moet zien in de context van de tijd. Vroeger trouwde men voor de kerk (en daarmee voor God) en zwoer men eeuwig trouw te zijn aan een partner van het andere geslacht. De samenstelling man/vrouw werd bepaald door de bijbel en een huwelijk diende net zo lang te duren tot dat God xc3xa9xc3xa9n van de twee partners liet overlijden. Een huwelijk werd ook zelden verbroken omdat je er in de kerkelijke gemeenschap voor werd aangekeken en nog belangrijker, je daarvoor je belofte met God moest doorbreken en tja, misschien kwam je daardoor wel in de hel…
In onze media of massa consumptiecultuur trouwt bijna niemand meer voor God. We hebben steeds minder het gevoel onderdeel te zijn van een samenleving en zien ons leven niet meer als gift van God maar als een vanzelfsprekende vrijheid waarin je jezelf zoveel mogelijk moet voorzien in behoefte door het consumeren van statushebbende goederen. Ik denk dat trouwen ook een vorm van consumeren is geworden waarbij je als ‘man’ een ‘vrouw’ consumeert en daardoor jezelf voorziet van status (betekenis ontstaat altijd uit tegenstelingen. Het begrip ‘man’ bestaat alleen omdat er zoiets als ‘vrouw’ bestaat. En omgekeerd natuurlijk ook). Trouwen is een symbool van status geworden en is nog nauwelijks de religieuse bedoeling die het ooit was.
Het is dan ook niet zo gek dat juist conservatieve mensen tegen het ‘homohuwelijk’ zijn, omdat het kleine beetje betekenis dat het huwelijk nog heeft (consumeren van het andere geslacht om je eigen geslacht te benadrukken) verloren gaat als mensen van hetzelfde geslacht kunnen trouwen. Mannen kunnen geen ‘mannelijke betekenis’ krijgen door zich te spiegelen aan een andere man (hetzelfde geldt uiteraard voor twee vrouwen).
Wat mij betreft slaat het huwelijk nergens meer op sinds het zijn religieuse betekenis verloren heeft. Ik zou zeggen pas art. 30 lid 1 aan naar: ‘Een huwelijk kan worden aangegaan door twee personen’ en noem het in alle gevallen gewoon ‘huwelijk’.
Greetzz,
N.
@ Nicks
Bedankt voor je reactie! Vooral je opmerking dat betekenis ontstaat uit tegenstellingen is een interessante insteek…
Maar als het burgerlijke huwelijk dan nagenoeg alle traditionele betekenis verloren heeft, dan is het toch beter om, zoals ik voorstelde, het ook geen huwelijk meer te noemen?
Die term kan dan gebruikt worden door diegenen die er nog wel de traditionele betekenis aan toekennen…
Ja, eigenlijk wel ja.
Ik denk alleen dat het woord ‘huwelijk’ nu nog een romantische klank heeft (niemand weet waarom, alleen dat het zo is, betekenisloze symboliek) en ‘geregistreerd partnerschap’ klinkt ook echt als iets dat je alleen voor de wet doet.
Ik zou wel willen weten of er minder mensen zouden trouwen als de naam zou worden veranderd in ‘geregistreerd partnerschap’. Dus dezelfde rechten/eigenschappen als een huwelijk, maar dan onder een andere naam, dus zonder romantische klank.
Ik weet wel dat er mensen zijn die bewust een partnerschap sluiten omdat de ‘ouderwetse’ symboliek van een ‘huwelijk’ hen tegen staat.
Of er ook minder mensen trouwen als de overheid geen huwelijk meer aanbood lijkt me moeilijk te zeggen…
Als de overheid geen huwelijk meer zou aanbieden, dan blijft wel de mogelijkheid dat de mensen die behoefte hebben of waarde hechten aan de romantische en/of religieuze symboliek, op hun eigen manier een huwelijk vieren, net zoals gelovigen dat vanouds na de burgerlijke voltrekking in hun kerk doen…
Ook niet-gelovigen die toch zulke symboliek willen zouden dan zo hun eigen ceremonie kunnen bedenken en vieren…
Ja het molletje kan ik me nog prima herrineren, werd ooit uitgezonden door de KRO op zondag middag samen met de Muis. als ik daar aan denk komen er een hoop dingen naar boven
Duidelijk allemaal. Wat ik mis is het van oudsher economische aspect.
Ten eerste het individuele, biologsiche aspect: in principe is de investering in nageslacht voor een vrouw “duurder” dan voor een man want eicellen zijn vele malen schaarser dan zaadcellen. Een man heeft evolutionair belang bij zoveel mogelijk kortstondige gezonde partners, een vrouw bij xc3xa9xc3xa9n langdurig toegewijde partner. Om te voorkomen dat de man eventjes gemakkelijk zijn zaad plant en dan de benen neemt, is het huwelijk ingesteld. Matrimonie betekent zoveel als moederbescherming. Daaruit ontspringt de religieuze betekenis. De bescherming wordt gevormd door de sociale controle.
Bij een partnerschap tussen twee mannen of twee vrouwen is geen sprake van noodzaak tot economische bescherming van xc3xa9xc3xa9n van beide partijen. In die zin kxc3¡n er dus niet eens sprake zijn van een huwelijk.
Het tweede economische aspect is het zakelijke familie-aspect. Verstandshuwelijken, gesloten tussen gegoede families om hun bezit zeker te stellen. Homoseksuele mensen worden doorgaans niet door hun families aan elkaar gekoppeld. Dus daar is het idee huwelijk ook betekenisloos. Blijven dus over de individuele wettelijke rechten en plichten verbonden aan ieder contract.
Het homohuwelijk kan dus inderdaad nooit meer zijn dan een wettelijk contract.
Tradities laten zich niet creeren of forceren. Tradities onstaan of niet.
Groetjes,
Frankie
Bedankt voor de interessante en waardevolle aanvulling!