Gelukkig Nieuwjaar!!

Alle lezers van mijn weblog wens ik

een HEEL FIJNE en GEZELLIGE JAARWISSELING en

ALLE GOEDS voor het NIEUWE JAAR 2006 !!

Vrolijk Kerstfeest!

Ik wens alle lezers van mijn weblog een

VROLIJK, GEZELLIG en GOED KERSTFEEST!!

Homohuwelijk

Sinds enkele dagen bestaat ook in Groot-Brittannixc3xab de mogelijkheid dat mensen van gelijk geslacht een geregistreerd partnerschap kunnen aangaan. Dit in navolging van enkele andere landen (Nederland, Belgixc3xab, Canada, Spanje), waar deze mogelijkheid al eerder bestond, danwel zelfs een zgn. ‘homohuwelijk’ mogelijk is.

Benaming
Ik zet het woord ‘homohuwelijk’ hier met opzet tussen haakjes, omdat dat weliswaar een populaire, maar geen correcte benaming van dit verschijnsel is. Ook voor de voorstanders ervan geeft dit woord namelijk niet goed weer wat ze eigenlijk willen: namelijk dat ook mensen van gelijk geslacht gebruik kunnen maken van dezelfde wettelijke regeling, die voorheen slechts voor een man en een vrouw bedoeld was.
De meer correcte benaming voor het ‘homohuwelijk’ luidt dan ook: het voor paren van gelijk geslacht opengestelde huwelijk. In de wet is het geregeld in art. 30 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek, dat luidt: Een huwelijk kan worden aangegaan door twee personen van verschillend of van gelijk geslacht.

Protest
Tegen de invoering van een ‘homohuwelijk’ is steeds veel protest, met name vanuit traditioneel protestantse of katholieke hoek, hoewel ook moslims er over het algemeen weinig van moeten hebben. Dit protest is met name gebaseerd op de Bijbel en op de traditionele leer dat homoseksuele handelingen een zware zonde zijn. Hoezeer gelovigen daar ook van overtuigd mogen zijn, toch kunnen zij niet zomaar van niet-gelovige mensen verwachten dat die zich bij de christelijke visie neerleggen.

Symboolpolitiek
Ook ikzelf ben geen voorstander van het ‘homohuwelijk’. Ten eerste omdat ik niet houd van de drammerigheid waarmee dit met een beroep op ‘gelijke rechten’ werd/word opgexc3xabist, terwijl er een duidelijk verschil is tussen man-vrouw en man-man, er al het geregistreerd partnerschap was dat juridisch nagenoeg dezelfde rechten als het huwelijk bood, xc3xa9n omdat het maar voor een zeer klein aantal mensen bedoeld is (ca. 1200 homoparen per jaar tegenover ca. 75.000 traditionele huwelijken)… symboolpolitiek dus, waar met name het kleine D66 goede sier mee wilde maken…

Ruimere betekenis
Ten tweede ben ik geen voorstander van het ‘homohuwelijk’ omdat de overheid met deze openstelling van het burgerlijke huwelijk voor paren van gelijk geslacht, haar boekje te buiten is gegaan. Het huwelijk zoals dat in de wet is geregeld, is weliswaar ‘slechts’ een burgerlijk huwelijk, dat wil zeggen heeft formeel gezien alleen betrekking op de juridische aspecten, maar dat neemt de christelijke oorsprong ervan niet weg, evenmin als het feit dat het huwelijk cultureel een ruimere, eveneens door het Christendom bexc3xafnvloede betekenis heeft.

Alternatief
Mij had het daarom beter geleken als de overheid het hele burgerlijke huwelijk had vervangen door een geregistreerd partnerschap of eventueel anders te noemen wettelijke verbintenis. We waren aardig op weg met het geregistreerde partnerschap, dat eind jaren ’90 is ingevoerd voor mensen van gelijk geslacht, maar sinds de openstelling van het huwelijk in 2001, is dat partnerschap (helaas) helemaal op de achtergrond geraakt.

Scheiding
Naar mijn idee zou het een goede oplossing zijn geweest als de overheid met een wettelijk partnerschap alleen de juridische aspecten van een verbintenis tussen twee mensen zou hebben geregeld. De term ‘huwelijk’, met al zijn historische, culturele en emotionele aspecten en associaties, zou daarmee vrijgelaten worden om door de burgers zelf op hun eigen religieuze of culturele manier vorm te geven.
Rechten zijn een abstracte, rationele juridische zaak die onder verantwoordelijkheid van de overheid valt. Symbolen zijn daarentegen een emotionele, historische en culturele zaak die de mensen zelf zouden moeten kunnen regelen…

Keuzevrijheid
Voor de juridische regeling gaat men dan naar het stadhuis voor een wettelijk partnerschap en daarvoor of daarna viert men op eigen manier en volgens eigen tradities een huwelijk, desnoods een ‘homohuwelijk’… En mensen die helemaal niets met de tradities van het huwelijk te maken willen hebben, die kunnen dat dan ook laten.
Er zijn genoeg mensen, ook homo’s, die vanwege de ouderwetse en burgerlijke associaties die het woord ‘huwelijk’ oproept, daar helemaal niet aan willen beginnen en daarom liever voor een neutraal partnerschap, of helemaal geen officixc3xable regeling kiezen…

Tevreden
Met zo’n scheiding tussen de rechten en de symbolen hadden beide partijen tevreden kunnen zijn: de traditionele gelovigen hadden ‘hun’ huwelijk ‘teruggekregen’ om volgens hun eigen tradities te vieren en de meer progressieven en liberalen hadden een mooie zuiver juridische regeling gehad, die zonder historische poespas gelijke rechten voor iedereen bood…
Dat mensen van gelijk geslacht dezelfde juridische rechten (willen) hebben, betekent immers nog niet dat ze dan automatisch ook meteen recht hebben op dezelfde symbolen… Zo’n koppeling mag niet opgelegd zijn, maar moeten mensen zelf kunnen maken…

Historische ontwikkeling
Als we de historische ontwikkeling van het huwelijk bekijken, dan zien we dat het huwelijk al sinds de vroege Middeleeuwen als een sterk religieuze aangelegenheid werd gezien. Een aanvankelijk vxc3xb3xc3xb3r en later in de kerk gesloten huwelijk was tevens meteen rechtsgeldig.
Na de reformatie in de 16e eeuw bleef dit zo voor de protestantse (staats)kerk in de toenmalige noordelijke Nederlanden. Andersgelovigen, met name de katholieken, moesten hun huwelijk voortaan op het stadhuis laten sluiten: daarmee waren wij toen ook al een uitzondering in Europa!
In andere landen bleef namelijk een voor de hetzij protestantse, hetzij katholieke kerk gesloten huwelijk rechtsgeldig. In de Franse tijd (1795) kwam daar een eind aan, toen in heel Europa een verplicht burgerlijk huwelijk op het stadhuis werd ingevoerd. Dit als gevolg van de scheiding van kerk en staat.
Daarmee heeft de staat toen een van oorsprong kerkelijk fenomeen naar zich toe getrokken. Dat was niet zo’n probleem in de tijd dat ook de overheden nog van meer of minder christelijke signatuur waren. Sinds ongeveer 10 jaar nemen echter steeds meer overheden afstand van het Christendom.
Dat hoeft op zich ook geen probleem te zijn, mits die overheden dan maar zo neutraal mogelijk proberen op te treden en dat betekent, voor wat dit onderwerp betreft, dat juridische regelingen en culturele en religieuze tradities zoveel mogelijk gescheiden dienen te zijn…

Gekeurd…!

In navolging van DancingQueer heb ook ik de stoute schoenen aangetrokken en mijn weblog kritisch laten keuren door Keuring van je Weblog…

…en ziehier het keuringsrapport:

———————————————————–

Keuringsrapport van: Homow

Layout: 7,5
Inhoud/tekst/kleur: 7,5
Images: 8
Orginaliteit: 8,5
Laadtijd: 8,5

Opmerking:
Homow heeft een hele mooie diepgaande en bezoekwaardige log geschreven over het leven in het algemeen maar voornamelijk over zichzelf.

Deze log laadt goed, leest prima, heeft een goed en mooi gevuld archief, goed werkende linken, een mooie kopfoto en andere mooie afbeeldingen. Wat ik jammer vind is dat W.I.E. helaas de standaardafbeelding heeft meegekregen. Een leuke log die voor veel mensen veel interessant te bieden heeft en dus ook zeer zeker een bezoekje waard is !

Tips:

Gemiddelde: 8
Gekeurd op: 21-12-2005
Gekeurd door: Koba
Gewonnen Award : Zilver

——————————————-

Het blijft altijd spannend wat anderen van je eigen creaties vinden, maar in dit geval valt het me alleszins mee en ben ik dan ook heel blij met het resultaat!

West Wing

Exc3xa9n van mijn favoriete TV-series is West Wing, dat door RTL 4 elke zondagavond om 0.15 wordt uitgezonden.

West Wing is een populaire en bekroonde serie over het reilen en zeilen in de West Wing, de westvleugel van het Witte Huis, waar het Oval Office is en de naaste medewerkers van de Amerikaanse president werken.

De cast van West WingDeze serie is dan ook een absolute aanrader voor iedereen die geinteresseerd is in politiek op hoog niveau. Op een prachtige manier wordt getoond hoe macht functioneert, hoe de politieke spelletjes gespeeld worden, wat de dilemma’s zijn en hoe triviaal het vaak is…

De hoofdrol van president Jed Bartlet wordt schitterend gespeeld door Martin Sheen en ook de overige rollen worden stuk voor stuk zeer overtuigend neergezet. De hele serie komt zeer realistisch over, het is bijna net alsof je een kijkje achter de schermen in het echte Witte Huis krijgt…

Het enige wat, voor zover ik het kan beoordelen, niet helemaal met de werkelijkheid in overeenstemming is, zijn de kamerindeling in de West Wing en de zgn. Situation Room, waar in het echt niet zoveel geavanceerde computerschermen aanwezig zijn als in de serie… Deze aanpassingen zijn waarschijnlijk om het iets praktischer, resp. spannender te maken…

Molletje

Een paar dagen geleden las ik in de krant dat de tekenfilmpjes van het Molletje, getekend door de tsjechische tekenaar Zdenek Miler, opnieuw worden uitgebracht…

Dit deed mij denken aan mijn jeugd, toen ik deze heel eenvoudige, maar bijzonder leuke tekenfilmpjes op de Duitse TV keek. Oorspronkelijk werden ze in de jaren ’60 gemaakt voor de (toen nog) tsjecho- slowaakse televisie.

Zie ook: De avonturen van het molletje

Duitstalige fansite: Der kleine Maulwurf

Favoriet kerstlied

Het loopt weer tegen Kerstmis en naast de meer of minder uitbundige kerstversieringen, hoort daar ook kerstmuziek bij…
Kerstliedjes hebben vaak een vrij traditionele of sentimentele inslag, maar er zijn ook vrolijke en blije bij…

Mijn favoriete kerstlied is Feliz Navidad van Josxc3xa9  Feliciano 

Waar veel kerstliederen een echt winterse zilver-witte klank hebben, heeft dit nummer een warme zomerse, zelfs tropische goud-gele klank, maar blijft het desondanks een echt kerstnummer!

Feliz Navidad
Feliz Navidad
Feliz Navidad
Prospero axc3xb1o y Felicidad

I want to wish you a Merry Christmas
I want to wish you a Merry Christmas
I want to wish you a Merry Christmas
From the bottom of my heart

Wat is jullie favoriete kerstlied…?

Biometrisch gevaar

In het kader van misdaad- en terrorismebestrijding is de overheid onder andere, mede op aandringen van de Verenigde Staten, bezig om ook biometrische gegevens in het paspoort of identiteitbewijs vast te leggen.
Biometrische gegevens zijn bijvoorbeeld een vingerafdruk, een irisscan of een gezichtsscan, maar kan ook stemherkenning of een handscan zijn.

Protest
Tegen deze maatregel wordt regelmatig geprotesteerd door groepen en organisaties (zoals Bits of Freedom) die vrezen voor een aantasting van de privacy, doordat persoonlijke kenmerken hierdoor in handen van de overheid komen en men bang is voor oneigenlijk gebruik ervan.

Toch is er inmiddels een veel groter gevaar ontstaan dan deze mogelijke aantasting van de privacy door de overheid:

Steeds meer
Er zijn en komen steeds namelijk steeds meer particuliere organisaties en bedrijven die biometrische toegangssystemen installeren, bijvoorbeeld bij zwembaden en fitnesscentra, maar ook andere uitgaansgelegenheden zoals bioscopen, theaters naar het schijnt zelfs McDonald’s restaurants!
Eigenaren van zulke gelegenheden installeren systemen met vingerafdruk, gezichts- of irisherkenning omdat het makkelijk en efficient werkt en de veiligheid zou vergroten doordat ongewenste personen de toegang geweigerd kan worden…

Opslaan
Om toegang tot deze instellingen te krijgen, moeten de bezoekers eerst een scan van hun vingerafdruk, gezicht of iris laten maken. Deze wordt dan opgeslagen in het toegangssysteem en wordt gebruikt om bij elk volgend bezoek te controleren of de betreffende persoon (nog) wel binnen mag komen. Tevens kan daaraan de automatische betaling van toegangsprijzen worden gekoppeld.

Gevaar
Het grote gevaar hiervan is, dat op hoe meer plaatsen zulke biometrische gegevens zijn opgeslagen, hoe groter de kans dat er misbruik van gemaakt kan worden. Zeker bij kleinere bedrijven of instellingen is het zeker niet denkbeeldig dat de computer met deze gegevens gestolen of misbruikt kan worden… Dit nog afgezien van de andere mogelijk- heden die er zijn om biometrische gegevens te manipuleren…

Onveranderlijk
Het in verkeerde handen komen van biometrische gegevens is heel erg, veel erger dan wanneer een sleutel, pasje of pincode wordt gestolen of afgekeken!
Biometrische kenmerken kan je immers nooit meer veranderen: als iemand eenmaal de ‘beschrijving’ van je vingerafdruk, je gezicht of je iris, in handen heeft, dan mag je hopen dat die persoon gepakt wordt en dat hij jouw gegevens niet heeft doorverkocht of wat dan ook…
Een slot, pasje of code kan bij diefstal of misbruik altijd worden veranderd – je eigen vingerafdruk, gezicht of iris kan je niet aanpassen…

Achteraf
Daarom had het veel beter geweest als men vooraf besloten had dat biometrische gegevens alleen door de overheid gebruikt hadden mogen worden en niet door particuliere organisaties of bedrijven… Bij de overheid kunnen zulke gevoelige gegevens zwaarder beveiligd en redelijk goed gecontroleerd worden… wat particulieren er mee doen valt in de praktijk nauwelijks na te gaan…

Onzeker
Gevolg hiervan is, dat biometrische kenmerken paradoxaal genoeg minder veiligheid bieden, dan de meer ouderwetse methoden. Gezien de grote schaal waarop biometrische gegevens in ‘andermans handen’ zijn, kan je immers nooit meer zeker weten of er niet iemand misbruik van kan maken. Bij ouderwetse methoden kan je dat ondervangen door het vervangen van een slot, pasje of code, wanneer je denkt dat er iets mee aan de hand is…

Gevolgen
Mensen die willen voorkomen dat er misbruik van hun biometrische kenmerken wordt gemaakt, die kunnen natuurlijk weigeren om deze kenmerken te laten inscannen. Gevolg is dan wel dat ze bepaalde gebouwen niet meer in mogen en, als ze zelf de overheid niet vertrouwen, geen paspoort meer kunnen krijgen…
Een ander gevolg van de toenemende onbetrouwbaarheid van biometrische kenmerken zal zijn, dat deze methode als extra waarborg met een pasje of een code gecombineerd zal (moeten) worden…

(zie ook mijn eerdere log ‘Terrorismebestrijding‘)

PimpPas

Tegenwoordig kan je van alles en nog wat (laten) pimpen en nu sinds kort ook je Postbank pinpas…!

Zoals ook al in reclames te zien is, kun je bij Mijn Postbankpas een pas laten aanmaken met daarop een afbeelding naar eigen keuze!

Duzzz… express yourself… en pimp je pas! 

 

Het oude en het nieuwe standaardmodel giropas

 

Talented Mr. Ripley

Gisteravond was op Talpa weer xc3xa9xc3xa9n van mijn favoriete films te zien: The Talented Mr. Ripley uit 1999 met Matt Damon, Gwyneth Paltrow en Jude Law.

Deze film speelt in de jaren ’50 en gaat over Tom Ripley (gespeeld door Matt Damon) als eenvoudige, maar slimme jongeman, die min of meer door toeval door een rijke scheepsmagnaat, op diens kosten, naar Italixc3xab wordt gestuurd om zijn zoon, Dickie Greenleaf (gespeeld door Jude Law) terug te halen, die aldaar een lui luxeleventje leidt.

Marge, Dickie Greenleaf en Tom RipleyEenmaal ter plekke aangekomen gaat Tom helemaal op in het decadente leven van Dickie en zijn verloofde Marge (gespeeld door Gwyneth Paltrow). Dickie blijkt echter een onbetrouwbare losbol, die achter de rug van zijn verloofde om met andere meisjes aan de gang gaat en zelfs avances van Tom niet uit de weg gaat…

Tom denkt daardoor dat Dickie wel wat voor hem voelt en stelt tijdens een boottochtje voor om samen verder te gaan. Dickie lacht hem daarop uit en zegt onomwonden dat hij Tom eigenlijk gewoon maar irritant en saai vindt, waardoor Tom volledig door het lint gaat en Dickie doodslaat.
Vanwege de uiterlijke gelijkenis tussen hen en omdat Tom heel goed is in het nadoen van anderen, gaat hij doen alsof hij Dickie is en kan zo eindelijk het leven leiden dat hij zo graag wilde…

Tom Ripley als Dickie Greenleaf in RomeToch gaat dat niet zomaar, want een vriend van Dickie komt erachter, maar Tom slaat hem ijskoud dood. Spannend wordt het als de politie deze zaak gaat onderzoeken en ook de vader van Dickie uit de VS overkomt. Tom staat op het randje van ontmaskert te worden, maar telkens lukt het hem om er goed vanaf te komen..

Het aardige van deze film vind ik de niet-alledaagse verhaallijn, waarin toch heel herkenbare zaken naar voren komen, zoals het identificeren met een geslaagder iemand en het zelf geslaagd en succesvol willen zijn, maar ook de onduidelijk grenzen tussen liefde en eigenbelang en het heel subtiel, maar toch radicaal kiezen voor jezelf…

Zoals bij alle films heeft de kijker de neiging zich met de hoofdpersoon, in dit geval Tom Ripley, te identificeren en aanvankelijk gaat dat wel goed: wie wil er niet een leven leiden zoals Dickie Greenleaf? Zelfs het feit dat Tom Dickie uit de weg ruimt heeft nog iets begrijpelijks omdat Dickie zelf een compleet nonchalante en wispelturige egoxc3xafst was…

Later gaat Tom meer en meer tegenstaan als hij de mensen die zijn nieuwe identiteit doorkrijgen vermoord of dreigt te vermoorden… Zijn dreigende ontmaskering door de politie en door Greenleaf sr. zou rechtvaardig zijn, maar dat gebeurt niet… Zelfs de dirigent Peter Smith-Kingsley (gespeeld door Jack Davenport), die verliefd wordt op Tom, wordt door de laatste koelbloedig uit de weg geruimd, als hij twijfels krijgt over Toms beweringen…

Al met al geen echt gezellige, maar wel een intrigerende en spannende film, waarbij de duistere intriges worden goedgemaakt door de kwaliteit van de spelers en door de sfeer van het Italixc3xab van de jaren ’50!